سهم جامعه رنگین کمانی و زنان از افغانستان: «شلاق، تبعیض و ستم»
افراد طالبان روز سهشنبه ۱۵ خرداد (۴ ژوئن) ۱۵ زن و ۴۸ مرد را در یک استادیوم ورزشی در ولایت سرپل در حضور مردم و نمایندگان محلی خود شلاق زدند.
اتهام این افراد «سرقت»، «لواط»، «زنا» و«سایر جرایم اخلاقی» عنوان شده است. بدون شک افراد الجیبیتیکیو نسبت زیادی از افراد شکنجه شده و شلاق خورده را در این روز و تمامی مدت پس از قدرتگیری مجدد طالبان را تشکیل میدهند.
افراد الجیبیتیکیو همراه با زنان و اقلیتهای مذهبی مانند اسماعیلیان و شیعیان، جزو افراد تحت خطر و تحت تعقیب طالبان هستند. طالبان، گروهی زن ستیز، کوییرستیز، سیس-دگرجنسگرامحور و متعصب مذهبی هستند که وجود افراد کوییر را «شیطانی و گناه» میدانند و رابطه جنسی اختیاری و انتخابی دو فرد عاقل و بالغ را با شلاق، زندان و اعدام، پاسخ میدهند. این در حالی است که گزارشهای متعددی از آزار جنسی و تجاوز افراد طالبان در زندان و بازداشتگاهها به زنان و اعضای جامعه الجیبیتیکیو به دست آمده است. بر اساس پژوهش شاهد افغان (Afghan witness)، گروهی که وضعیت حقوق بشر در افغانستان را بررسی میکند، در سال گذشته میلادی قضات منصوب طالبان ۴۱۷ حکم شلاق و اعدام در ملاء عام صادر کردهاند.
طالبان مردم را برای دیدن این مجازاتها با هدف «عبرت گرفتن» تشویق میکنند اما فیلمبرداری و عکاسی از صحنه اعدام ممنوع است.
هبتالله آخندزاده، رهبر طالبان، در پیامی ستیزه جویانه با قوانین بینالمللی برپایه انسانیت و برابری، وعده اجرای کامل قوانین شریعت اسلامی در افغانستان را داد و از اجرای مجدد مجازاتهایی نظیر «سنگسار» و «شلاق» در ملاءعام سخن گفت. آخندزاده تصریح کرده بود: «ما زنان را برای «روابط نامشروع» یا «زنا» شلاق میزنیم و سنگسار میکنیم. شما ممکن است این مجازاتها را نقض حقوق زنان بنامید چون با اصول دموکراسی شما در تناقض است ولی من نماینده خدا و شما نماینده شیطان هستید.»
شلاق، شکنجه و آزار فیزیکی، زندان و قتل عمد دولتی(اعدام) همجنسگرایان، دوجنسگرایان، افراد ترنس و کوییرها در افغانستان به دست طالبان، میبایست تا از سوی دولتها و سازمانهای مدافع حقوق بشر محکوم شود. علاوه بر این، منع هرگونه خشونت و تبعیضی علیه افراد الجیبیتیکیو در افغانستان مورد تاکید جهانی قرار بگیرد و فشار سیاسی و رسانه ای گسترده بر طالبان برای پایان دادن به این شرایط ضدبشری، انجام گیرد.
فعالین سیاسی و اجتماعی افغانستان، حامیان حقوق بشر، و همه افراد خواهان تغییر وضعیت موجود در افغانستان، باید بر حقوق افراد الجیبیتیکیو تاکید کنند و بدانند هیچ تفاوتی میان حقوق زنان، جامعه الجیبیتیکیو، اقلیتهای مذهبی و اتنیکی وجود ندارد و اگر جامعه ای خواهان آزادی و برابری است باید آن را برای همه افراد جامعه، بی قید و شرط بخواهد.
photo: Parwiz/Reuters