حضور سازمان «افغان الجیبیتی» در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل پیرامون وضعیت حقوق بشر در افغانستان
حضور سازمان «افغان الجیبیتی» در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل پیرامون وضعیت حقوق بشر در افغانستان
نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، درروز پنج شنبه، ۲۹ام فوریه، با حضور ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور افغانستان و با حضورنمایندگانی از سازمان های فعال در حوزه حقوق بشر، از جمله سازمان «افغان الجیبیتی» در ژنو سوئیس برگزار شد. در این نشست که ساعت چهار عصر به وقت محلی آغاز به کار کرد، ریچارد بنت به قرائت تازهترین گزارش خود پیرامون وضعیت حقوق بشردر افغانستان پرداخت و به طور ویژه نسبت به وضعیت وخیم جامعه +LGBTQ افغان هشدار داد. بخشی از این گزارش با استناد به گزارش اخیر سازمان «افغان الجیبیتی» در رابطه خشونت جنسی سیستماتیک گروه طالبان علیه افراد +LGBTQ نوشته شده است. گزارش اخیر سازمان «افغان الجیبیتی» شامل گفت و گو با شانزده عضو جامعه +LGBTQ و شهادت آنها بر علیه نیروهای طالبان است، در طی این گزارش آنها به تفصیل در رابطه با نقض حقوق بشر افراد کوییر در افغانستان و چگونگی استفاده طالبان از «تجاوز و آزار و اذیت جنسی» به عنوان سلاحی علیه خود صحبت کرده اند.
در ادامه بخش هایی از گزارش ریچارد بنت در رابطه با وضعیت حقوق بشر در افغانستان را خواهید خواند:
چالش هایی که جامعه +LGBTQ در افغانستان با آن مواجه بودهاند، قبل از تغییرات سیاسی در سال 2021 بسیار بزرگ بود. به طور تاریخی، بسیاری از افراد +LGBTQ در خفا زندگی میکردند و به دلیل ترس از مجازات، رد شدن توسط خانواده و تبعیضهای اجتماعی گرایش جنسی و هویت جنسیتی خود را پنهان میکردند. پس از سقوط دولت جمهوری اسلامی افغانستان، وضعیت آنها حتی بیشتر به خطر افتاده است.
اعضای جامعه +LGBTQ افغانستان به گزارشگر ویژه سازمان ملل اعلام کردهاند که با شرایط بسیار دشواری مواجه هستند. در مصاحبهها، آنها اشاره کردهاند که کسانی که گرایش جنسی، هویت و بیان جنسیتیشان برای طالبان آشکار شود، با سرکوب جنسیتی و آزار جدی مواجه میشوند. گزارشهای نگران کنندهای وجود دارد دال بر اینکه افراد صرفا به دلیل گرایش جنسی و هویت جنسیتیشان، در زندان های طالبان مورد خشونت جسمی وجنسی قرار گرفته، و به طور بالقوه شکنجه شدهاند. فردی که تجربه تلخ خود را بازگو کرده بود، به گزارشگر ویژه گفت: « من در طول شانزده روز زندانی شدنم، چندین بارمورد ضرب و شتم قرار گرفتم، شکنجه شدم و به صورت گروهی به من تجاوز شد.»
در نتیجه، بسیاری از افراد مجبور به درخواست پناهندگی در کشورهای همسایه یا مناطق دورتر شده اند. با این حال، حتی به عنوان پناهنده، مبارزات آنها با گرایش جنسی و هویت جنسیتی آنها ترکیب می شود و لایه هایی از پیچیدگی را به چالش های رایج برای پناهندگان افغان اضافه می کند. زندگی در تبعید نیز مملو از چالش هاست. یکی از افراد در پاکستان این تجربه دردناک را به گزارشگر ویژه توضیح داد: «صاحبخانه من میخواست به من تجاوز کند، من شروع به فریاد کشیدن کردم که این باعث شد همسایهها برای نجات من بیایند.» علاوه بر این، گزارش شده است که آنها با چالشهای جدی در دریافت اسناد شناسایی مواجه شده اند، هم در افغانستان و هم در خارج از کشور. فردی تجربیات خود را به گزارشگر ویژه به این شکل توضیح داد: «من توسط یک پیرمرد به اتاقی برده شدم تا اثر انگشت هایم گرفته شود، هنگام استفاده از دستگاه اثر انگشت، او به شکل نامناسبی دستم را لمس کرد، که من دستم را کشیدم اما او به من گفت که اگر میخواهی پاسپورت داشته باشی، باید آنچه را که به تو می گویم انجام دهی. سپس رفت تا آب بنوشد، در را قفل کرد و شروع به لمس بدن من کرد و بعد از اتمام، در را باز کرد و گفت می توانی بروی.»
گزارشگر ویژه از گزارش هایی که درباره خشونتهای مبتنی بر جنسیت و تبعیض بر علیه افراد به دلیل گرایش جنسی و هویت جنسیتیشان شنیده است، نگران است. انگ و تابوهای اجتماعی از قبل موجود، که توسط ایدئولوژی جنسیت زده تبعیض آمیز طالبان تشدید شده است، موانع بیشتری را برای دسترسی آنها به عدالت و خدمات ایجاد میکند. او بر اهمیت به رسمیت شناختن و حمایت از هویت آنها بدون تعصب و محافظت از آنها در برابر تبعیض، آزار و اذیت و خشونت تاکید میکند.